Vogezen

Alle ritten zijn lussen met start en aankomst in Camping Les Bouleaux in Ranspach. Niet iedereen heeft alle ritten gedaan, Simon was zijn fiets schoenen vergeten en moest forfait geven voor het losrij klimmetje. Lindsey en Ludovic hebben de Platzerwasel van rit 2 aan zich laten voorbij gaan; het was dan ook reeds vrij laat in de namiddag van deze zeer zware rit. Simon en Peter hadden de laatste dag nog energie over en verkozen de Ballon d’Alsace Zwaar (is de lichte versie plus een extra col) boven de Ballon d’Alsace Licht. Chapeau gasten 🙂

David neemt plaats achter het stuur van de wagen van Lindsey en we zijn al gauw op weg … om even later te beseffen dat de auto gps ons over Brussel wil sturen. We nemen de afrit van Waregem en keren terug op onze stappen. Ondertussen krijgen we berichten van de 2 andere wagens waar wij zitten. Na de uitleg spreken we af om te stoppen in Spy. Het is een prachtige ochtend en over het heuvelende landschap schijnt een stralend zonnetje die de resten van de nevels langzaam opruimt.

We komen als laatste aan in Spy en worden lachend onthaald over onze valse start. Na een toilet stop kopen we ons een koffie en croissant/chocolade koek als laat ontbijt. Vervolgens trekken we verder richting Luxemburg. We volgen de Waze GPS route en zijn even later terug de anderen kwijt, tot hun grote hilariteit. We komen tenslotte allemaal terug samen aan het Total tankstation even buiten Aarlen. Daar worden de wagens volgetankt en de weg verder gezet door Luxemburg. We steken de grens over en het gaat verder richting Metz en Nancy.

Onderweg stoppen we rond 13u nog even in de Aire de l’Obrion voor een sandwich / panini en een frisdrank om de kleine honger te stillen. Daarna gaat het verder en al gauw komen de Vogezen in zicht. We rijden door een prachtig landschap en rond 16u komen we aan in Camping Les Bouleaux in Ranspach, onze standplaats voor de volgende 5 dagen. Er zijn 2 chalets geboekt en Simon gaat met de bazin mee in het golfkarretje voor de inspectie en de meteropname. Na wat aarzeling over wie waar gaat slapen wordt de beslissing genomen : ondergetekende, David en Lindsey in de eco chalet (zonder tv) en de anderen in de nieuwere chalet. We installeren ons rap. Er wordt een pot gelegd van 100 € per persoon en Peter, Simon, David en Lindsey gaan shoppen in de Super U.

Daarna maakt iedereen zich klaar voor het losrij klimmetje. Dan komt Simon tot de verbijsterende vaststelling dat hij zijn fietsschoenen is vergeten. Nu kunnen wij eens hartelijk lachen 😉 Na wat Googlen wordt besloten dat Simon en ik naar de Decathlon van Mulhouse gaan shoppen voor een paar nieuwe fietsschoenen. De fiets van Simon gaat op het fietsrek van de auto van Ludovic en even later zijn we op weg. De anderen beginnen aan hun losrij klimmetje. We rijden richting Mulhouse als we onderweg in Saint Amarin een fietsenwinkel tegenkomen. Jammer genoeg blijkt de keuze aan fietsschoenen heel beperkt en moeten we noodgedwongen verder rijden naar de Decathlon. Daar worden na wat passen en meten de juiste fietsschoenen en bijhorende plaatjes gevonden en zijn we even later op terugweg naar Ranspach. Ondertussen monteert Simon de plaatjes op zijn schoenen en stapt uit om met de fiets langs het water alsnog wat los te rijden.

Ik rij terug naar de camping. Iedereen is ondertussen terug van het losrij ritje en na de nodige verfrissing beginnen we zonder Simon aan de bereiding van de Spaghetti à la Simon. De groenten worden gesneden en gestoofd. Ondertussen genieten we van een lekker glaasje rode wijn (bedankt Eddy). Dan komt ook Simon binnen gevallen van zijn ritje langs het water en neemt de bereiding verder over. Drie verschillende spaghetti sausen worden aan de groenten toegevoegd, alsook de nodige Zuid Afrikaanse rode wijn uit brik, die wat over tijd is (bedankt Simon). Rond 21u30 kunnen we aan tafel en iedereen smult van de spaghetti. Lekker. Na het eten wordt volop gediscussieerd over de rit die morgen zal gedaan worden, ondertussen genietend van de kartonnen doos met streekbieren (bedankt Ollie).  De consensus valt op één van de zwaardere ritten met 3 cols : Hohneck – Petit Ballon en Platzerwasel. Het is ondertussen reeds laat en na de afwas trekken David, Lindsey en ik ons terug naar onze eco chalet voor de nodige nachtrust. ‘t Zal morgen zwaar worden.

Terug op de camping vertrekken we met onze buit naar de chalet van Simon, Peter, Ludovic en Eddy. Eddy is reeds een tijdje op, de anderen nog maar pas. De koffie wordt gezet, de terras tafel binnen gehaald en er wordt lekker ontbeten met croissants en chocoladekoeken.. Daarna gaat iedereen zich klaarmaken voor de zware rit van vandaag. We nemen voor vertrek nog een groepsfoto voor de chalet, laden de provisie, kleren en dranken in de volgauto en vertrekken.

De eerste 20 km zijn een “opwarmertje” naar de Col du Bramont (956 m). Daar doen we een eerste fotostop; Simon hangt weer de clown uit en iedereen is goedgemutst. Daarna gaat het verder naar de eerste zware col Hohneck (1341 m). Ik rij met de volgwagen steeds wat vooruit op de groep en wacht hen daarna op. De afslag naar de Hohneck rij ik onbewust straal voorbij en na een abnormaal lange wachttijd in La Schlucht zonder fietsers, krijg ik bericht waar ik uithang. Oeps 🙁 Ik keer rap op mijn stappen terug en vind de groep terug beneden aan de Auberge Le Pied du Hohneck. De truitjes worden terug aangedaan voor de afdaling, de drinkbussen bijgevuld en daar gaan we weer.

De afdaling gaat een stuk sneller en ik heb moeite om de groep bij te houden. In Munster worden de truitjes terug afgedaan voor de beklimming van Petit Ballon. Deze is met zijn 1163 m niet zo hoog maar wel een stuk steiler. Er komt zelfs een stuk krakkemikkige bosweg in voor die niet echt geschikt is voor koersfietsen. Hier neemt Lindsey resoluut het besluit om geen risico te nemen en gooit de fiets op de schouder. Rond 15u is iedereen boven en we nemen onze picknick mee naar de weide waar we een prachtig uitzicht hebben op de omgeving. We worden er zowaar stil van.

Lindsey besluit mij gezelschap te houden in de volgwagen. Ze is tevreden met haar prestatie; dat mag ook wel want bij het uploaden van de rit naar Strava blijkt dat ze Queen of de Mountain is, de enige vrouw die deze col heeft opgereden. Proficiat ! De afdaling wordt ingezet, direct gevolgd door een steile beklimming van de Platzerwasel. Het is ondertussen reeds 17u en het begint af te koelen. Ludovic besluit dat het voor hem genoeg is geweest en neemt ook plaats in de volgwagen. We blijven onze 4 dapperen volgen naar de col Platzerwasel. Daarna volgt nog de afdaling van een 30tal km zodat we pas rond 18u30 terug op de camping zijn.

De auto wordt uitgeladen, de fietsers gaan zich verfrissen en na de nodige recup gellekes en aperitieven wordt de elektrische barbecue in gang gestoken, wat ten strengste verboden is op de camping. Who cares. David bakt vakkundig de kalkoenfilets en steaks af, en roostert nog wat van het overgebleven stokbrood van deze middag. Ondertussen aperitieven we verder en bespreken wat de volgende dag op het programma staat. De keuze valt op de Grand Ballon, maar welke van de 3 trajecten ? Deze keer valt het traject Schlucht – Grand Ballon in de prijzen. Het vlees is klaar en we vallen aan. Het smaakt. Eddy, Lindsey en ik doen daarna de afwas; je ziet wie er thuis het beste afgericht is 😉 We drinken tenslotte nog een slaapmuts uit Ollie zijn doos en zoeken daarna ons kaf op. Iedereen kan wel wat slaap gebruiken na deze zware dag.

Bij aankomst zit iedereen reeds klaar aan tafel en we kunnen direct beginnen ontbijten. Het smaakt, de zon schijnt en iedereen is opgewekt. Na het ontbijt maken de fietsers zich klaar voor de rit; ik pak het eten en de drank in voor de picknick en breng alles naar de auto. Rond 10u kunnen we vertrekken voor de tweede Ballon van de reeks van drie. De eerste 10 km zijn nagenoeg vlak waarna er een 10 km met momenten steile klim volgt naar de top van de Grand Ballon. Daarna volgen nog een 30 km op ongeveer gelijke hoogte om vervolgens geleidelijk af te dalen. In totaal ongeveer 80 km en 1600 hm.

We spreken af aan de voet van de beklimming om de truitjes mee te nemen met de auto. Ik rij rap door langs het traject op zoek naar een winkel. Er moet nog drank en beleg aangekocht worden. Onze voorraad is wat laag. Ik vind een Aldi vlak voor de beklimming en koop het nodige in. Het is echter heel druk in de winkel en moet lang aanschuiven aan de kassa. Als ik verder rij naar de voet van de beklimming blijken de vogels reeds gevlogen. De gasten hebben er zin in en het vlakke stuk is in een recordtempo afgelegd. Ik rij verder en één voor één haal ik onze dapperen in. De warme truien worden in ontvangst genomen. Simon trekt weeral kop en heeft geen tijd om te stoppen; hij gooit zijn trui door het open zijraampje 😉

Rond 12u is iedereen boven en kunnen we aan de lunch beginnen. Onder een stralende zon installeren we ons aan de picknicktafel van café/restaurant La Vue des Alpes. De lunch smaakt, de drank halen we in het café. Er wordt zelfs getoost met een fles cava. Het decor is weeral indrukwekkend. Er is geen haast om te vertrekken, de rest van de rit is hoofdzakelijk vlak en daarna dalend. In het café annex souvenirshop wordt gezocht naar de fameuze sleutelhangers, maar die blijken uitverkocht.

Rond 13u is iedereen voldaan en gaat het rustig verder over het plateau van de Grand Ballon. Gezellig keuvelend en genietend van het fietsen en het mooie landschap. Volgend met de auto heb ik volop de kans om heel wat foto’s van het mooie landschap te nemen. In de omgeving van Schlucht begint de afdaling over de resterende 30 km. Even is er onzekerheid of Eddy en David de juiste afslag hebben genomen; ze rijden namelijk zonder gps. Maar even later zien we ze toch opdagen.

Ik rij verder en ben al gauw de groep kwijt; zij dalen rapper af dan ik kan volgen met de auto. Tot overmaat van ramp begint mijn gps rare kuren te krijgen en stuurt me alle kanten uit; waarschijnlijk wegens de vele bomen verliest hij zijn satellietsignaal. Na overleg met Ludovic via WhatsApp besluit ik blind terug te keren naar de camping. Als ik de weg naar beneden volg zal ik wel ergens uitkomen zeker,  en inderdaad na ettelijke kilometers begin ik mij terug te herkennen en kom rond 16u veilig aan op de camping. Even later komen ook David, Lindsey, Ludovic en Eddy toe. Simon en Peter hebben nog niet genoeg kilometers en hoogtemeters in de benen en besluiten nog een vervolg te breien aan hun rit. Ondertussen zoeken ze in de omgeving naar een geschikt restaurant om deze avond te gaan eten; er zit tenslotte nog heel wat cash in de pot.

We zitten reeds met enkelen aan de vroege aperitief als Simon en Peter terugkomen met het verslag van hun zoektocht. De keuze is gevallen op restaurant La Couronne in Willer-sur-Thur, vanwege de uitgebreide menukaart en de mooie bazin – dixit Simon. Het is nog redelijk vroeg en we gaan met zijn allen eens het overdekte zwembad op de camping uittesten. Het nieuwe zwembad heeft grote schuiframen uitkijkend op het zonneterras in het zuiden. In de zomer moet dat hier heerlijk zijn. Nu zijn we de enigen die zwemmen in het toch wel wat koele 28°water volgens sommigen, voor mij is dat warm genoeg. Heerlijk ontspannend bovendien.

Na het zwemmen zetten we ons in uitgaanstenue en aperitieven nog wat voor we vertrekken naar het restaurant. We rijden met 2 auto’s naar Willer-sur-Thur en gaan naar binnen. Het is er druk. We krijgen een tafel in de grote zaal en worden bediend door de mooie bazin, die een nogal corpulente matrone blijkt te zijn. Simon heeft er zijn deun in dat hij ons heeft beetgenomen. We bestellen onze aperitief en toosten op de mooie rit. De menukaart wordt bestudeerd en iedereen bestelt naar keuze. Het valt op dat ieder hoofdgerecht in een normale en XL versie te krijgen is. We drinken er de rode huiswijn bij. Iedereen heeft honger en het smaakt. Het eten is lekker en de ambiance zit erin. Sommigen nemen nog een dessertje of een koffie en daarna vertrekken we terug naar de camping.

We drinken nog een slaapmutsje uit Ollie zijn doos en discussiëren ondertussen welke rit van de Ballon d’Alsace we morgen zullen rijden. Het gaat op en af tussen de lichte en zware versie. Zonder echte beslissing gaan we tenslotte uiteen om ons bed op te zoeken. Het was weeral een mooie dag 🙂

De ochtendgesprekken gaan over het traject van vandaag, de Ballon d’Alsace licht of zwaar. Uiteindelijk kiezen Simon en Peter voor de zware versie en de anderen voor de lichte. De twee trajecten zijn overlappend tot een stuk na de afdaling van de Ballon d’Alsace, daar rijden Simon en Peter een extra lus met nogal wat klimwerk. Na het ontbijt en de afwas maakt ieder zich klaar voor de rit. Ik pak de lunch in en breng alles naar de auto. Ludovic doet wat extra wc papier mee voor onderweg, moest het nodig zijn en rond 9u gaan we van start.

De 40 km lange aanloop naar de beklimming van de Ballon d’Alsace is vlak en bevat nogal wat fietsroutes die ontoegankelijk zijn voor auto’s. Ik zal het geweten hebben. Nog maar pas vertrokken probeer ik de groep te volgen op een route verte langs het water, wanneer ik plots twee paaltjes tegenkom die de doorgang versperren. Ik moet noodgedwongen een 300m achteruitrijden over het smalle wegje voor ik kan keren. Pogingen om terug op het traject te geraken stranden regelmatig in wegen waar ik niet door mag of kan met de wagen. Na een tijdje besluit ik om zo goed mogelijk de dichtste hoofdweg te volgen parallel aan het traject.

Ondertussen heeft de groep reeds een grote voorsprong. Ik haal hen tenslotte in op km 20 op het eerste bultje van de dag (469 m). Het is stralend weer en iedereen is goedgemutst. De volgende 20 km verlopen hoofdzakelijk over fietspaden dicht bij de hoofdweg. Het volgen per auto wordt zo iets eenvoudiger. Ik rij geregeld een stukje voor en probeer mij wat verdekt op te stellen om foto’s te maken. Dat lukt maar matig. Op km 40 in Sewen begint het echte klimwerk en zoals steeds neemt Simon resoluut het voortouw. Stelselmatig bouwt hij zijn voorsprong op en wordt gevolgd door Peter, Eddy, David, Ludovic en Lindsey.

Rond 12u30 is iedereen boven op de Ballon d’Alsace. Het is ondertussen wel frisjes geworden wegens de donkere wolken voor de zon. We verzamelen aan Bar des Démineurs, waar we wat cola en koffie bestellen. David gaat op souvenir jacht en koopt bij gebrekt aan sleutelhangers 2 mooie zakmessen. Terloops vraagt hij aan de baas of we mogen picknicken op het terras buiten. Dat wordt schoorvoetend toegelaten op voorwaarde dat we geen rommel achterlaten. Ondertussen komen er een groepje luidruchtige Hollanders binnen die van het toilet gebruik willen maken. Die worden resoluut naar de overkant van de weg verwezen. We halen de picknick en stillen onze honger. Ludovic is ondertussen aan de beterhand, hij heeft blijkbaar zijn microbe tijdens de beklimming uitgezweet. We maken ons klaar om de afdaling te beginnen. We zien dat de huisbaas rap even komt checken of we de boel proper hebben achtergelaten.

Daarna volgt een rappe afdaling van een 10 km over goed onderhouden wegen; alle bochten zijn voorzien van een gloednieuwe asfaltlaag. Beneden in het dorpje Saint-Maurice-sur-Moselle krijgen we direct een kort maar venijnig klimmetje bij een scherpe bocht naar rechts. Even verder stoppen we voor een prachtig uitzicht op het dorpje. Eén voor één komen de gasten aan met als commentaar : “wat was da jong ?”. Het uitzicht is echter schitterend en na wat genieten wordt de tocht verder gezet. Ik probeer wat vooruit te rijden maar in de omgeving van Bussang volgt het traject terug fietspaden waar ik niet door mag. Ik probeer verderop meermaals terug op de route te geraken, maar mijn pogingen stranden op andere fietspaden of grindwegen naar landerijen. Na het bekijken van mijn opties rest mij alleen nog de mogelijkheid om via de N66 terug te keren naar de camping. Andere parallelle wegen ontbreken.

Ik kom dan ook wat vroeger aan op de camping. Na de auto te hebben uitgeladen kan ik met een Gouden Draak relaxen op het terras. Het is wel wat frisser dan gisteren. Een kleine drie kwartier later komen David, Eddy, Ludovic en Lindsey aan op de camping. En nog even later ook Simon en Peter. Nadat de gasten zich gedoucht hebben komen we allemaal samen om nog wat te aperitieven voor we gaan dineren in het restaurant van de camping. David was daarvoor nog even langs geweest om te reserveren. Iedereen is blij met de goede afloop van de verschillende ritten; geen ongeval of lekke banden en uitstekend weer. Meer moet dat niet zijn 🙂 Ondertussen verneem ik dat Lindsey als Queen of the Mountain in de bloemen is gezet en dat Simon zijn pulle met het laatste beetje isodrank heeft vergeten op de laatste col van de dag.

Rond 19u30 gaan we eten. Het restaurant zit goed vol voor een zaterdagavond. En blijkbaar niet alleen met gasten van de camping. Het restaurant heeft een goede reputatie en het is gezellig druk. We bestellen ons een aperitief en toosten op het geslaagde fietsavontuur. Het eten is heel lekker, we genieten. Er is ook nog plaats voor een dessertje. Er worden reeds ballonnetjes opgelaten voor een volgend fietsavontuur. De stemming is opperbest. We vereffenen de rekening en hebben nog een kleinigheid over in onze pot. Daarna gaat het nog naar de chalet om de laatste flessen van Ollie zijn doos te kraken. Die smaken. Als alles op is gaan we met een tevreden gevoel slapen. Het is goed geweest 🙂

Het inpakken gaat rap, het schoonmaken nog rapper. We hebben immers niet veel vuil gemaakt; we zijn slechts in het chalet geweest om te slapen 😉 Alles wordt in de auto geladen en we keren terug naar de receptie. David gaat met de bazin in het golfkarretje mee voor de inspectie van de chalets en de opname van de meterstanden. Eigenaardig genoeg is de verbruikte elektriciteit niet inbegrepen in de prijs. Bij de afrekening blijkt dat er 22 € aan elektriciteit is verbruikt. Daar zal die clandestiene elektrische barbecue wel voor iets tussen zitten 😉 We leggen elk nog 2 € bij in de pot om de rekening te vereffenen en nemen afscheid van de bazin.

We verzamelen op de parking. Het resterende proviand wordt verdeeld. De doos van Ollie is jammer genoeg leeg en wordt gerecycleerd in de papier en karton container. Rond 9u45 starten we de terugreis.  We hebben afgesproken om samen te komen aan het bekende Total tankstation in Aarlen. Het is stralend zonnig weer en we genieten van het mooie landschap. Het verkeer is matig en we schieten goed op. Rond 12u30 komen we samen aan het tankstation, tanken de wagens vol en strekken nog even de benen. We spreken af om seffens nog eens te stoppen om iets te eten. Het is hier toch al wat drukker, veel Nederlanders en Belgen zijn met hun caravans en mobilhomes op weg naar huis.

We stoppen aan de Aire de Tellin waar we teveel betalen voor onze panini, die bovendien nogal mager uitvalt. We kunnen die wel buiten opeten op aan de picknicktafel in een stralende zon. Algauw vervolgen we onze weg. We schieten goed op tot het verkeer plots sterk begint te vertragen aan de wegenwerken in de buurt van Ciney. Waze waarschuwt voor minstens een half uur file en raad aan om de eerstvolgende afrit te nemen. Peter en Simon volgen die raad op, Ludovic en Eddy niet, en wij als laatste in het konvooi blijven hen volgen. Als we al een tijdje in de werken zitten, gaat het wel heel traag en staan we bij momenten lang stil. Wij beslissen om de afrit naar Ciney te nemen en dan via de N4 terug naar de E411 te rijden even onder Namen. Ludovic rijdt verder. Later vernemen we dat de oorzaak van de opstopping een stomme kijkfile was. Blijkbaar was een auto met caravan lek gereken en had zich naast het rijvak geplaatst om de lekke band te wisselen. Verder passeren we nog de werken rond Bergen maar daar gaat het verkeer vlot.

Uiteindelijk komen we in Kortrijk aan rond 16u30 en zetten David af aan huis. Bagage en fiets worden uitgeladen en er wordt hartelijk afscheid genomen. Dan voert Lindsey mij naar huis. We nemen afscheid en horen via WhatsApp dat iedereen ondertussen goed thuis is gekomen. Ludovic was zelfs nog op tijd om Sagan voor de derde keer wereldkampioen te zien worden in het Noorse Bergen. Peter drinkt een afsluiterke en Simon zit nog op dat laatste hellingske van deze middag. David is al aan het trainen voor de Stelvio 2018 ! Kortom iedereen is content. Gasten, een dikke merci dat ik erbij mocht zijn op jullie fietsavontuur 🙂